Moskou: een stad vol verrassingen

добрый вечер / dobrii vjetsjer / goedenavond

Ondertussen zit ik al vijf dagen in Moskou en ik heb het hier nog steeds ongelooflijk naar mijn zin. De temperaturen nemen echt tropische vormen aan... vanmiddag las ik 46° op de thermometer. Uit goede bron (de baboeshka) heb ik vernomen dat het morgen nog warmer wordt. Ik heb uit voorzorg al een liter kersensap koud gezet ;-)

Gelukkig zit ik vlakbij een heerlijk park: Gorkii Park. Parken hier in Moskou zijn ongelooflijk groot, maar dit is echt wel het allergrootste park. Iedereen uit de buurt komt er samen om wat te ontspannen. Het park is zo’n 100 hectare groot en ligt langs de oever van de Moskva. Je ziet er veel joggers, heel veel skaters, wandelaars, zonnekloppers en spelende kinderen. Vooral ’s morgens vroeg en ’s avonds laat is het er heerlijk vertoeven, want dan is de temperatuur nog draaglijk. Toen ik er was stuitte ik op megagrote zitzak-kussens van 2,5 op 2,5 meter. Daar lag ik dan... heerlijk ontspannen in dat reuzekussen te genieten van het Gorkii Park en van het feit dat ik in Moskou ben in het algemeen.

Ik had die morgen kvas gekocht omdat ik weet dat dat een heel populaire Russische frisdrank is. Langs de straten staan er sinds 70 jaar kraampjes die kvas verkopen. Erg benieuwd nam ik een slokje... en gooide het flesje meteen in de vuilbak. Het smaakte naar bier met prik en wat oude cola. Achteraf vertelde de baboeskha me dat het gemaakt wordt van oud brood, mout en water. Als ik dat had geweten was ik er nog niet eens aan begonnen ;-)

Ik ben dagelijks naar de universiteit gegaan om wat vragen voor te bereiden voor de interviews die ik wil doen. Natuurlijk keek ik al erg uit naar de lunch, met allemaal nieuwe gerechten en smaken. Gisteren zag ik weer de borsj staan in de kantine, ditmaal met smetana (zure room). Ondanks de hitte kon ik opnieuw niet weerstaan aan de verleiding en koos is de borsj. Vlak nadat ik betaald had merkte ik dat de borsj koud was. Ik kon me echt niet voorstellen dat dit in welk opzicht dan ook ooit lekker kon zijn. Met tegenzin proefde ik toch maar eens... WAT EEN REVELATIE, WAT LEKKER! Heerlijk fris, met allemaal verse kruiden zoals dille, peterselie, bieslook, ui en ook met stukjes gekookt ei en hespblokjes en natuurlijk veel rode biet. Ik ben helemaal verkocht voor de Russische borsj! De dag nadien probeerde ik de ‘Okroshkai’, russische groentebouillion. Dit was eveneens koud en opnieuw heerlijk fris gekruid! Nadien kwam ik van de baboeshka te weten dat dit op basis van kvas gemaakt werd. Ik wist dat ik de smaak van ergens herkende. Achteraf gezien is die kvas dus zo slecht nog niet! Daarnet liet de baboeshka me ‘Sirniki’ proeven. Dat zijn pannekoekjes gemaakt van kwark geserveerd met zure room... opnieuw om je vingers van af te likken. Ik amuseer me wel met het uitproberen van typisch Russische gerechten want de Russische keuken is echt wel volledig anders dan de onze. Het enige nadeel is dat ik me blauw betaal aan fruit en groenten en dat dus ook niet zo vaak eet als thuis.

Toen de temperaturen op onze bureau werkelijk ondraaglijk werden besloot ik dat het tijd werd voor wat ontspanning. Op nog geen 100 meter van mijn kamer is namelijk het Tolstoj Huis, waar hij van 1882 tot 1901 verbleef. Tolstoj is vooral bekend door zijn werken ‘Anna Karenina’ en ‘Oorlog en Vrede’. In zijn huis in Moskou schreef hij ondermeer ‘De dood van Ivan Iljitsj’, ‘De Kreutzersonate’ en een heleboel kortverhalen en kinderverhalen. Hij schreef er ook ‘Het graantje ter grootte van een kippenei’, ‘Hoeveel land heeft een mens nodig?’ en ‘Kornej Vasiljev’ deze drie verhalen heeft Jeroen al eens voorgelezen voor mij. Ik heb het boekje thuis en iedereen die wil mag het wel eens lezen. Ik kan alleen niet garanderen dat je de voorlezer er ook bij krijgt ;-) Maar in elk geval zijn die verhalen volledig anders dan de westerse verhalen qua inhoud, vertelstructuur en vorm. In elk geval een aanrader om eens een kortverhaal van hem te lezen!

Ik vreesde dat het huis zo’n potsierlijk, adellijk ingericht huis zou zijn, maar werd aangenaam verrast door de prachtige eenvoud in het huis. Vooral omwille van Tolstoj’s affiniteit met de arme boeren (zowel in het echte leven als in zijn verhalen) koos Tolstoj er ondanks zijn adellijke afkomst voor om een relatief eenvoudig leven te leiden. De vertrekken waren sober ingericht, maar met meubels uit prachtig roodbruin kersenhout. Ook de gebruiksvoorwerpen waren niet kitcherig, maar wel stijlvol met de typisch Russische toets. De invloed van de cultuur van de Romanovs is duidelijk te merken in de kledij, het servies en in de gebruikte stoffen. Het was verboden foto’s te nemen en dat vond ik heel spijtig. Het was zo’n unieke eenvoudige maar daardoor des te mooiere inrichting en sfeer. Er was intensieve bewaking in elke kamer, maar aangekomen aan de schrijfkamer van Tolstoj ondernam ik een ultieme levensgevaarlijke poging om vanuit mijn handtas 2 foto’s te maken. Ze zijn niet scherp, maar je ziet toch duidelijk zijn prachtig bureau en de zwarte lederen zetels. Van de buitenkant en de tuin nam ik wel veel foto’s. Die tuin is trouwens heel erg mooi. Het is een echte natuurtuin vol planten en wilde bloemen met hier en daar een bankje. Ik bleef er zeker een uur zitten om wat rond te kijken en na te denken over mijn bezoek aan het huis, over het leven en over het leven van Tolstoj. Ik geniet er erg van dat ik Moskou rustig kan verkennen en alles erg bewust in me kan opnemen en alles kan laten bezinken. Als je op een korte citytrip bent, mis je dat gevoel wel.

Nog even een kort intermezzo over de Russische uitspraak. Als de letter ‘o’ voor de klemtoon in het woord valt, wordt ze uitgesproken als een ‘a’. Tolstoj wordt dus uitgesproken als Talstoj omdat de klemtoon op de tweede o ligt. Romanovs spreek je ook uit als Ramanovs omdat de klemtoon op de tweede ‘a’ ligt. Dat wou ik meer eventjes gezegd hebben. Om Tolstoj alle eer aan te doen, wil ik graag bijdragen tot de correcte uitspraak van zijn naam.

Zonet waagde ik me aan een eindje joggen. Tegen 20.30 uur was de warmte al iets minder en kon niets me meer tegenhouden. Ik wilde eigenlijk naar Gorkii Park gaan, maar de baboeshka zei dat er vlakbij een ander park was. En wie ben ik om haar tegen te spreken nadat ze me zo’n lekkere Sirniki gaf? Ik jogde dus naar het park, maar dat bleek vrij klein waardoor ik constant rondjes moest lopen. Rusland doet haar als semi-authoritaire staat weer alle eer aan door op elke straathoek een politie-agent te zetten. In het kleine parkje waren er maar liefst 5 politiemensen die ik allemaal zo’n stuk of vijf keer moest passeren. Geloof me, joggen krijgt een heel andere dimensie onder intense politiebewaking!

Ondertussen zijn er 2 andere jongens aangekomen in het aanpalende appartement die in hetzelfde onderzoeksproject zitten als mij. Ze lijken me ongeveer mijn leeftijd en komen zometeen langs. Dat is wel heel fijn, omdat ik overdag toch wel geregeld alleen ben en ik van tijd tot tijd toch wel wat gezelschap apprecieer. Ondertussen weet ik mijn weg al vrij goed te vinden in de grote stad, dus kan ik hen wel wat wegwijs maken.
Ik begin mijn draai hier goed te vinden en blijf me verbazen over de schoonheid en de grootsheid van de stad! Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar het is echt een aanrader!

Paka,
Marijke

ps: de foto's staan hieronder