De Moskouse Metro

Hé daar!

Vandaag zal ik jullie vertellen over een groot avontuur: De Russische metro!

Dagelijks nemen bijna 10 miljoen (!) mensen de metro. Tijdens de spits is het er dan ook waanzinnig druk. Het is dan quasi-onmogelijk om er eventjes te blijven staan om te kijken welke kant je op moet. Er zijn ook ronde punten gecreeërd en je mag de trappen maar in één richt op. Dit kwam ik natuurlijk pas te weten toen ik als een zalm tegen de mensenmassa in spartelde. Sinds dan kijk ik altijd extra goed uit. Hoe absurd het soms lijkt, al die regels zijn echt wel nodig omdat het anders een complete chaos zou worden.

De roltrappen zijn ongelooflijk stijl en ze gaan heel snel, maar nogal schokkerig. De metrolijnen zijn zo diep onder de grond gebouwd omdat ze gebouwd werden tijdens de Tweede Wereldoorlog en eventueel nog als schuilkelder zouden kunnen dienen voor bombardementen of een nucleaire aanval. Voor mensen die slecht te been zijn, voor rolstoelen en kinderwagens is simpelweg niets voorzien in de metro. Ik stel me toch vragen bij de ‘communistische staat die voor iedereen zorgt’. Er is zelfs geen lift of wat dan ook voorzien voor hen. Maar het moet gezegd worden, de Sovjets hebben van het Moskouse metronet wel een echt kunstwerk gemaakt. De meeste metrostations werden ten tijden van Stalin opgericht. Deze “paleizen van het volk” zijn meestal in sociaal-realistische bouwstijl gebouwd. Daarmee bedoelde Stalin dat de stijl en de kunstwerken in de metrostations eenvoudig te begrijpen moest zijn en de sociaal-realistische werkelijkheid moest weerspiegelen, met focus op de arbeiders. Overal waar ik kom zie ik dus mozaïeken van arbeiders, van Lenin of van Sovjet soldaten. Alle stations zijn versierd met marmeren pilaren en grote kroonluchters... werkelijk allemaal kunstwerkjes. Volgens Eugen heeft iedereen in Moskou zijn favoriete station. Het is ook erg spannend om in een nieuw station uit te stappen en te kijken wat ze ervan gemaakt hebben. Ik ben er nog niet helemaal uit, maar vermoed dat het Dostojevski station mijn favoriet is. Ik post er hieronder een fotootje van.

Een kaartje voor de metro kost 40 roebel , zo’n 80 eurocent. Er zijn 15 metrolijnen en elke lijn heeft een eigen spoor. In de spits komt er op elke lijn om de 50 seconden een metro. Er komen dus 1080 metro’s per uur in Moskou. Maar geloof me, dan is echt wel nodig om zoveel mensen te vervoeren en zelfs met zoveel metro’s is het ongelooflijk druk in de spits. Buiten de spits komt elke metro om de anderhalve minuut. Het heeft dus totaal geen zin om te lopen, want in het slechtste geval moet je 50 of 90 seconden wachten... niet te geloven hé?

Voor toeristen die geen Russisch kunnen is de metro nemen beslist niet makkelijk. Alle namen van de lijnen en de haltes zijn immers in het cyrillisch schrift geschreven. Plannetjes van het metronet zijn er amper aanwezig. De drukte in de metro laat ook niet toe om rustig op het plannetje te kijken waar je naartoe moet. In heb begin moest ik dit wel doen en als je niet oppast, word je meegesleurd door de mensenmassa. Wat ook erg grappig is, is dat het gedeelte van metroplan helemaal vervaagd is op de plek waar je bent. Dat is ook te zien op de foto hieronder. Dat komt omdat iedereen met zijn vingers wijst waar hij/zij is en waar hij naartoe moet. Het gedeelte dat je nodig hebt, kun je dus meestal niet meer lezen. Ik vind zo’n dingen echt ongelooflijk grappig, al was het in het begin niet erg handig :-)

Het in en uitstappen van de metro is een geweldige uitdaging. De deuren zijn maar een beperkte tijd open en in die tijd moet iedereen uitstappen en moet er een mensenmassa instappen. Wat het extra spannend maakt, is dat de deuren geen sensoren hebben die kijken of er nog mensen in de deuropening staan. Op een gegeven moment slagen de deuren met een enorme klap dicht en geloof me... daar wil je echt niet tussen zitten! Het komt er dus op aan om de dringen en te duwen zodat je op tijd veilig in de metro zit. De geur houdt het midden tussen een zweet- en lichte alcoholgeur. Ondertussen ben ik al gewoon aan de het typische parfum van de metro. Enkel als je erg veel geluk hebt, beland je in een metro met airco en dan valt de geur nog enigszins mee.

Eén lijn is de ringlijn en die rijdt in een cirkel in twee richtingen en verbindt alle lijnen met elkaar. Deze ring lijn heeft gratis wifi. Moest ik echt geen internetverbinding hebben, was ik van plan om met m’n laptop rondjes te rijden op de ringlijn en ondertussen te werken. Gelukkig is het nog niet nodig geweest ;-)

Ik geniet echt van al mijn dagelijkse metroritjes omwille van de schoonheid van de stations, omwille van de typische Moskouse volksaard die je er kan ontdekken en natuurlijk omwille van de prachtige stations. De geur en de drukte neem ik er met plezier bij, want de metro nemen is nog Moskouser dan het Kremlin of de matrjoshkapoppetjes!

Paka,
Marijke