Wondermooi Sint-Petersburg

Whaaaaaw, Sint-petersburg geeft werkelijk een nieuwe dimensie aan het woord prachtig!! Ik ben werkelijk ongelooflijk enthousiast over Sint-Petersburg. Deze vroegere hoofdstad van Rusland wordt vaak het ‘venster op het Westen genoemd’. De stad werd pas in 1703 gesticht door toenmalig tsaar Peter de Grote die gefascineerd was door het Westen. Hij is onderameer in Nederland scheepvaart gaan bestuderen. Een resultaat daarvan zijn de poging tot het creëren van Amsterdamse grachten in de stad.

Sint-Petersburg is een havenstad en ligt helemaal in het Noorden aan de Finse Golf. Het waait er echt enorm trouwens, maar al dat water maakt Sint-Petersburg een prachtige stad. De stad doet echt enorm Europees aan. Zo onderscheidde ik zowel Franse, Nederlandse en Italiaanse invloeden. In alle opzichten is Sint-Petersburg veel beschaafder dan Moskou. Iedereen spreekt Engels, straatnamen en metrohaltes zijn ook in het Engels aangegeven, de huizen zijn niet zo bouwvallig als in Moskou, er is veel minder armoede, het verkeer verloopt er gestructureerder en er zijn een pak meer toeristen. Stiekem blijf ik wel fan van het rauwe, typisch Russische Moskou. In Sint-Petersburg vergeet je snel dat je in Rusland bent. Maar hoe langer ik in de stad rondliep, hoe verliefder ik erop werd.

Ik moet wel toegeven dat ik niet helemaal gerust was in dit tripje. Je moet namelijk bij je visumaanvraag reeds opgeven wanneer je buiten Moskou zou gaan en waar je precies zou verblijven. Omdat ik dat 2 maanden geleden nog niet precies wist, gaf ik enkel Moskou op. Het was dus hopen dat ik geen paspoortcontrole zou krijgen. In het heengaan nam ik de slaaptrein en die wist ik zonder controles te bereiken. Om 22.50uur vertrok de trein en om 06.34uur zou ik aankomen. Ik lag in het bovenbed (dat niet al te stabiel en heel smal was). Als ik op m'n buik lag en opkeek kon ik het landschap zien. Het was de bedoeling dat ik zou slapen maar om drie redenen ging dat moeilijk:

1. Ik was bang dat ik van het bed zou vallen omdat het veiligheidsrekje kapot was en het bed ontzettend smal was
2. De trein erg veel schokte en lawaai maakte... van een rustige kandans was beslist geen sprake.
3. Telkens als ik in slaap begon te vallen, vroeg ik me af of het landschap al veranderd was en keek ik weer naar buiten. Het was zo spannend en dan vond ik het zo zonde om al slapend door het landschap te rijden :-)

Toch slaagde ik erin zo'n drie uurtjes te slapen. Door de adrenaline die gepaard gaat met het ontdekken van een nieuwe stad en de stationskoffie voelde ik de vermoeidheid amper. Ik wandelde langs de Nevski Prospekt, dat is de grootste en bekendste straat van Sint – Petersburg waarlangs de meeste bezienswaardigheden zijn.
Helemaal op het einde kwam de Hermitage, een gigantisch museum/paleis, waar je eigenlijk dagen voor nodig hebt om alles deftig te bekijken. Het is één van grootste en omvangrijkste kunst- en cultuurhistorische musea in de wereld. Na drie uurtjes in de Hermitage moest ik alweer verder en maakte ik een Wandeling langs de rivier de Neva, waarvan de Monding in Sint-Petersburg ligt.

Vervolgens bracht ik een bezoekje aan het Dostojevskihuis omdat ik een groot liefhebber ben van zijn boeken. Zijn huis ligt midden in een heel toffe buurt waar ik iets ging eten in een typische Sovjet “stalovaja”. Dat is een soort Sovjetkantine waar het eten niet zo duur is en héél lekker!

Ondertussen was het al 22 uur en het leek nog middag aangezien de zon die tijd van het jaar niet ondergaat omdat Sint-Petersburg zo noordelijk ligt. De combinatie van geringe nachtrust op de slaaptrein en stralende zon om tien uur ’s avonds maakten dat ik totaal ontregeld was, maar desondanks zo fit als een hoentje. Wijselijk besloot ik toch maar te rusten tot 2uur ’s nachts en dan trok ik er weer op uit om naar de белые ночи (bjelieje nootsji), de witte nacht, te gaan kijken. Rond deze tijd van het jaar wordt het nooit volledig donker in het Noordelijk halfrond. Het kleurenpallet was te prachtig voor woorden! Je zag in de donkere lucht een ‘lichtboog’ met kleuren die varieërden van wit tot rood, een unieke surreële ervaring! Het is traditie dat de ophaalbruggen opengezet worden tijdens de witte nachten en dat leverde enkele leuke foto’s op. Ik had de witte nachten al eens gezien toen we op vakantie waren in Stockholm, maar het blijft een onvergetelijke ervaring om dat te zien... keer op keer!

De volgende dag ging ik, nog altijd topfit ondanks veel te weinig slaap, naar Peterhof. Russen noemen dat ‘Petergof’ omdat ze de ‘h’ niet kunnen uitspreken. Omdat Peter de Grote gefascineerd was door het Westen, is het gebaseerd op het kasteel van Versailles, inclusief de griezelig symmetrische tuinen. Tijdens de boottocht daar naartoe gaf ik mijn ogen de kost. Eerst vaarden we heel de stad door waarna we door open zee (of toch de open Finse Golf) naar daar voeren. Na een halve dag rondkijken voeren we weer naar de Stad. Om volledig in de sfeer te blijven ging ik naar de panserkruiser Aurora. Vanaf dit schip werd het schot gelost dat de start betekende van de Oktoberrevolutie van 1917. Ik ben ook naar het Leninplein gegaan vlakbij het Finlandskii Vokzal (het Finlandstation) waar Lenin uit ballingschap arriveerde om de Sovjetrevolutie te leiden. Eer stond een groot standbeeld van hem.

Ik kan blijven vertellen over hoe uniek Sint-Petersburg is, maar zal dat bewaren voor mijn thuiskomst. Ik heb bovendien ook veel meer foto’s dan ik hier kan toevoegen, die hou ik jullie zeker tegoed. Mijn terugrit verliep overigens prima. Ik nam ditmaal de SAPSAN (snelheidstrein) en kon genieten van een prachtige, grootse Russische natuur. Wat uniek toch allemaal... dat ik dat nog mag meemaken hé ;-)