Laatste dagen in Moskou

Privjet / привет

Het zijn mijn laatste dagen in Moskou en ik ben meteen ook aan mijn laatste blog toe. Met veel spijt in het hart, want ik zou gerust nog wel een tijdje hier kunnen blijven. Op Moskou en de omgeving raak je nooit uitgekeken. Ik heb af en toe doelloos met de elektritsjka gereden om naar de prachtige natuur te kijken. Er zijn amper paadjes of trails in de bossen, dus de elektritsjka is effectief de beste manier om het landschap te verkennen. Het is geweldig om mee te maken hoe het landschap na ongeveer 50 min. plots verandert in een weids landschap vol lange naaldbomen met loofbomen ertussen. Ik kan niet genoeg zeggen dat het werkelijk WON-DER-MOOI is!

Vandaag ben ik nog twee houten kerken gaan bezoeken. Het is te zeggen... één kerk en één tsarenpaleis/kerk. In de gietende regen vertrok ik toch maar, omdat het zo zonde was om mijn laatste weekend binnen door te brengen. Achteraf gezien was het zeker de moeite waard om de koude en de regen te trotseren, want beide kerken waren heel erg mooi. De kleine kerk kon me het meeste bekoren. Doorheen heel Rusland staan er zo’n houten kerken, geregeld in verval. Het is mijn droom (of toch één van m’n vele dromen) om door Centraal-Rusland richting West-Siberië te trekken om al deze houten kerkjes op te zoeken. Deze twee kerkjes waren alvast een voorsmaakje!

Nadien warmde ik op met een heerlijke warme Borsjt. Evgeni heeft me verklapt waar je de beste Borsjt kan eten in Moskou en ik twijfel er beslist niet aan dat hij gelijk heeft. Maar dé allerlekkerste Borsjt at ik op het Leninplein in Sint-Petersburg (met uitzicht op zijn standbeeld als leuk extraatje). Moesten mijn foto’s en verhalen van Sint-Petersburg jullie nog niet overtuigd hebben om er ook eens naartoe te gaan... dan kan ik jullie zeggen dat je alleen al voor die Borsjt naar daar wil gaan. Ik at hem overigens in een typisch Sovjet “Stalovaja”. Dat is een soort kantine, waar er zelfbediening is (zoiets als de lunchgarden, maar dan met de heerlijkste typisch Russische gerechten) en waar het niet zo erg duur is.

Morgen ga ik met Evgeni naar het Poesjkinmuseum voor Schone Kunsten. Sinds deze week is er een tentoonstelling van Belgische kunstenaars zoals Rubens, Van Dyck en Jordaens. Ik heb er eigenlijk niet zoveel zin in, want dat kan ik in België ook zien. Maar Evgeni kwam zo stralend af met dit nieuws en sprak op zo’n grappige Russische de namen van deze drie heren uit (hij had duidelijk geoefend, maar tevergeefs), dat ik niet kon weigeren. Hij heeft me zo goed geholpen met alle bureaucratische uitdagingen én me het geheim van de lekkerste Borsjt van Moskou verklapt, dus mag ik wel iets terug voor hem doen.

Deze week maakte ik ook een avondwandeling langs het Rode plein, omdat de Basiliuskathedraal dan zo mooi verlicht is. Ik post de foto hieronder, dan kunnen jullie meegenieten. Het is net een speelgoedtoren, zo weggelopen uit één of ander sprookje vind ik. Maar volgens mij is het wel het meest herkenbare beeld van Moskou.

Verder houd ik mij bezig met het inpakken van mijn spullen, voorlopig nog zonder succes. Ik heb namelijk zoveel eten en leuke spulletjes uit Moskou bij me, dat het gewoonweg niet in mijn rugzak raakt. Ik heb hem ondertussen al 3 keer in- en uitgepakt en elke keer lijkt er gewoonweg minder plaats te zijn. Daar komt dan ook nog eens bij dat ik dreig om te vallen als ik de rugzak op mijn rug doe. Ondertussen heb ik al vernomen dat tegen de tijd dat ik terugkom ons Katleen al onderweg is naar Compostella en Robin al voor een jaar naar Barçelona is vertrokken om er te gaan werken. Zelf vertrek ik 11 dagen later met Jeroen voor 3 weken naar Montenegro en Bosnië. Er zijn slechtere vooruitzichten ;-)

Deze maand in Moskou is in alle opzichten een onvergetelijke ervaring geweest. Ik vind dat ik me hier op mijn eentje prima heb weten te redden in deze grootstad en heb genoten van elk moment. De meest memorabele momenten waren ongetwijfeld mijn weekendje naar Sint-Petersburg en het ongelooflijke onweer in het kleine dorpje Abramtsjevo en de prachtige natuur nadien. Omdat ik blijkbaar niet zo’n stadsmens ben, heb ik het meeste genoten van de keren dat ik met de elektritsjka buiten Moskou ging. Dat waren echte avonturen omdat ik vaak geen idee had waar ik terecht zou komen, en hoe ik terug zou raken. Ook het feit dat ik eigenlijk niet buiten de straal van 25 km buiten Moskou mocht komen (en ik dat dus elke keer wel deed), zorgde voor een extra laagje spanning aan over de avonturen.

Hoewel ik er niet zoveel over geblogd heb, heb ik ook heel veel interviews gedaan, heb ik een conferentie bijgewoond en ging ik geregeld naar de universiteit. Ik hoorde gisteren van Evgeni dat ik de meest productieve visiting scholar was die ze al gehad hadden. Voor mij was het ook erg verrijkend om naast alle toeristische activiteiten ook contact te hebben met academici en meer bij te leren over de Russische visie op bepaalde kwesties (de relatie met de EU, De Krim, Oekraïne, mensenrechten etc). Ik denk dat ik toch een groot deel gemist zou hebben als ik hier enkel maar als toerist rondliep. Nu besef ik pas dat je echt geen onderzoek kan door over Rusland zonder er geweest te zijn, veel te praten met mensen en je vooral niet oordelend op te stellen. De goesting om nog meer rond Rusland te kunnen werken is nog meer toegenomen. Ook mijn Russisch is erg verbeterd. Het feit dat de baboeshka enkel Russisch praat en je hier in Moskou niet anders kan dan Russisch te praten was een goede leerschool.

Ik vond het heel fijn om hier te kunnen vertellen over mijn belevenissen en jullie mee te laten genieten van al het moois dat Rusland te bieden heeft. Bedankt voor alle enthousiaste reacties via alle kanalen. Dat motiveerde me extra om te blijven schrijven. Vanaf mijn thuiskomst ga ik me intensief toeleggen om het maken van Borsjt en een heleboel andere typisch Russische gerechten. Al wie zin heeft om eens langs te komen om te proeven of om foto’s te bekijken of wat dan ook, wees zeker welkom!